Róża, płateczek kolejny

W końcu machnęłam do końca żółty listek. Był taki niedokończony i tak sumienie dźgał, a ja, jak niedobra pani, porzuciłam go, żeby się zająć nową zabawką (o tym w innej notce :) ). Ale machnięty w weekend drugi (machnięty też prawie drugi, ale też na zasadzie - zostało niewiele do dokończenia, to niech cierpi i czeka).

Kawalątek. Zrezygnowałam z fotek co każdy kolor, bo byłoby tego dużo, dużo więcej, a niektóre płateczki mają ich kilkanaście. No bez jaj, nikt by tego nie chciał oglądać ;)

Cieniowanie wyszło mniam mniam.

Tu się okazało, że płatek będzie większy, niż mi się pierwotnie wydawało, bo się ciągnie i ciągnie, a nie kończy gdzieś tam na dole. Jeszcze wypustka na górze.

 I ileś tam brązów i żółtego.

I ostatni akcencik, dokończenie, które czekało i czekało i czekało. A tak mnie zaćmiło, że zaczęłam wypełniać nie wiedzieć czemu nie zakończoną nitką ciemniejszą. Machnęłam 100 krzyżyków, zanim się zorientowałam, że skoro wypełnienie nie różni się niczym od obramowania, to znaczy, że się pieprznęłam. I standardowo - 10 minut prucia to chęć rzucenia haftu w kąt na długie miesiące. No ale to róża, sama się robi w ogóle, nie można jej tak traktować ;) Jakoś dobrnęłam do końca wypruwania tej masakrycznej ilości krzyżyków, jaką jest stówka.

Skończony żółto-zielono-pomarańczowo-czerwony 'mały' listeczek.

Przy okazji widać, jak dzieci postanowiły się pobawić w "o, tu jakiś sznurek, czy coś, wyciągnijmy to". I zaczęły targać okratkowanie. Niedoczekanie :> Coś tam odratowałam, ale wytargane i tak jest. Małe pierniki.

Przy okazji - rurka gąbkowa na krosno jest fajna i w ogóle, ale róża mieści się ledwoledwo, więc na dole się manewrowało średnio fajnie. Gąbkę ściągnęłam, a żeby dzieciaki nie zutylizowały (no dobra, już zajumały, ale im odebrałam), włożyłam ją na poprzeczne listewki krosna z tyłu. I wiecie co? Jak te listeweczki są 'obite' taką miękką rurą, to można się wyłożyć zupełnie wygodnie i nawet nogi mieć na wysokości ;) Tak to wykorzystałam rureczkę.