Dziewczynce brakuje tylko tła. Bez całej tej pomarańczy dookoła wygląda tak:
Po drodze postawiłam też raptem parę krzyżyków przy misiaczkach. Jakoś nie chciało mi się dłubać za bardzo tych drobizn, więc pewnie będą produkowane długo, długo. Doszły kawałki kry na dole.
Przeglądając spis któregoś z pism z wzorkami, a dokładniej to, co będzie w jeszcze kolejnym ;) widziałam cudnego kameleona. Już wiem, co zawiśnie w salonie nad jednymi z kwiatków. Takie cudne kolory.
Tak, jak obiecałam, następna odsłona już po oprawieniu. Miesiąc zajęło mi włożenie obrazka w ramkę :) No cóż.
Teraz tylko poczekać, aż osoba, która zostanie nim obdarowana, raczy przyjechać po prezent ;)
Czyli 3600 w ciągu 4,5. Personal best.
Najpierw obrazek bez tła:
I komplecik:
Wędruje do brata - w końcu na jego zamówienie powstał światek.
A teraz powrót bardzo powolny do miśków (zmęczona jestem tak drobną kanwą) i do dziewczynki (tutaj zdziwiona jestem wielkością kanwy - jak to takie wielkie krzyżyki??).
Wiwat wytrwałość!
Czyli kolejna robótka, ta dla brata. Miałam się zabrać za dziewczynkę, ale ta nałożona jest na ramę i w krośnie stoi (leży?). Ostatni tydzień spędziłam w łóżku, kolejny raczej też (w życiu tak długo nie chorowałam), krosno się tam nie mieści, od miśków muszę odpocząć (palcowo i ocznie :) palce pokłute, oczy zmęczone gęstą ciemną kanwą), więc zaczęłam coś następnego.
Jakiś czas temu podczas przeszukiwania wielkich zbiorów pewnych sympatycznych pań znalazłam cykl "Podwodny świat", jest Nemo, wesoły krabik, jeszcze jakaś inna rybka oraz konik morski. Brat zapatrzył się w konika, poprosił nie o typowy obrazek, a haft na kanwie plastikowej. Do dzieła!
Wzór:
Przygotowana kanwa oraz nici:
Oraz efekt na teraz (2,5 godziny dziubania):
Jest już szybko poza samym koniem oraz masą jednolitego tła. Z górki :>
Misiaczki po ciemnym szarym prezentują się następująco:
Na razie chwila przerwy z niedźwiedziami. Wydawało mi się, że jasny szary posiadam. Tak, wydawało mi się :> A na razie nie mam jak się udać po nici. Poza tym, pocięły mi się palce od machania igłą na drobnej kanwie, chyba wrócę do dziewczynki, odpocznę trochę (jednak kanwa trochę rzadsza).
I muszę zrewidować plany na przyszłość. Za dużo zaplanowałam obrazków, nic nowego do kolejki nie wciskam, a i tak się gubię w tym, co mam zrobić jako następne. Przypomniałam sobie o robótce dla brata, kolejna na plastikowej kanwie, doszło minizamówienie od kumpla (prezentacja dopiero w całości, nie zmuszę się do wstawienia tutaj zdjęcia wzoru, wstyd mi po prostu :) ), czeka dziewczynka, czeka tygrys, czeka dama, czekają buciki do przedpokoju oraz obrazy do sypialni. Oczywiście, czeka rozpoczęta Wenus, w końcu mam brakujące nici. Muszę wymyślić jak wykorzystać duży kawałek materiału obrusowego ze wstawkami aidowymi. Czyli standard, dużo, dużo planów, mało, mało czasu (oraz pocięte palce).
Pomyliłam się. I to dwukrotnie!
Dziewczynka nie tylko dostała różowe policzki oraz beżowe czoło. Ma przecież też nowy, niebiesko-szary kapelusz :) Mniej więcej tak (tak, pamiętam, ten czarny w kapeluszu jeszcze trzeba dorobić):
Uwaga, uwaga, pierwsza prezentacja na razie czarnych misiów (polarnych, będą białe, kiedyś - takie tam minimalne pomieszanie na razie ;) ).
Zdjęcie, jakie jest, każdy widzi. Zaraz padł aparat, więc nie mogłam poprawić. Zresztą, bez lampy nie było widać nic, z lampą od materiału się odbija warstwa ochronno-usztywniająca.
I wyszła kolejna pomyłka - myślałam, że czarny cały skończony, wzięłam się dzisiaj za szarości, a tutaj się okazało, że jeszcze kawałeczek koło przyszłej kry się ukrył. No cóż, następna prezentacja będzie już z w pełni zrobionych kolorem czarnym oraz (może) całym ciemnym szarym.
Na środku widać zarys jednego z misiaczków.
Dzisiaj prezentacje masowe - znalazłam resztki baterii, poprzednie zdjęcia dostałam pocztą, nic, tylko wstawiać. Aktualizuję w osobnych notkach, bo czasem sama szukam tego, co wstawiałam, a tak będzie po prostu prościej :)
Na pierwszy ogień idą ozdóbki świąteczne.
Skarpetki cztery:
Oraz reniferek dla R.:
Wybrał najładniejszego, z największą ilością kolorów, najbardziej czasochłonnego. Ale chyba było warto :)
Dziewczynka posiada już kolor różowy oraz jeden beż. Tylko, że ja nie posiadam baterii do aparatu :> Prezentacja za jakiś czas (może wtedy, kiedy do niej wrócę). Po powrocie została umieszczona na ramie i tak została - przeszłam na ozdóbki choinkowe.
Wyszło parę maleńkich (skarpetki), jedna większa (renifer dla R.). Ale tych zdjęć też nie będzie dzisiaj - może jutro, jak się upomnę o foty o kogoś, kto je pouwieczniał :)
Po ozdobach trochę mi się kanwa plastikowa przejadła (choć całkiem przyjemna jest). Wzięłam się do całkiem innego obrazka, jeszcze tutaj nie przedstawianego - misie polarne na czarnej kanwie. Kanwę mam z 54 oczkami na 10 cm, normalnie haftuję na nieco rzadszej. Jeśli do tego dorzuci się to, że jest bardzo sztywna (przy tej gęstości oznacza to, że nie da się zrobić dwóch wkłuć na raz, jak jestem przyzwyczajona), w wyniku wychodzi niewielka powierzchnia wyszyta przez cały dzień. Na dodatek zaczęłam od czarnej muliny - czarne na czarnym przy małych krzyżykach. Lekki koszmar, ale już widzę, że wyjdzie ładnie. I tutaj chyba nie ma co żałować braku zdjęcia, bo widać by było tylko ciemniejsze plamy oraz brak niteczek pomocniczych w miejscach, w których już jest wzorek. Ale za to będzie to pierwszy obrazek przeze mnie zrobiony, który zostanie u mnie w domu (nie to, co do tej pory - nie mam ani jednej swojej pracy!)
Następny wpis będzie bardziej kolorowy.
A niebieska pannica wygląda tak:
Prawie różowa też już jest, ale zgubiona igła oraz lekkie zmęczenie spowodowały, że jakoś nie chciało mi się szukać następnej i wiecie rozumiecie, będzie za jakiś czas :)
Odsłony dwie.
Planowałam strzelać kolejne fotki po skończeniu jednego koloru, ale przecież jakby napisali we wzorze, że potrzebna jest jedna nić i ona by wystarczyła, to miałabym za dużo szczęścia, jak widać. Na kawałek kapelusza zabrakło. Na zakupy udam się najszybciej za półtora tygodnia, więc brak tego kawałka muszę przecierpieć.
Prawie cały czarny wygląda tak:
Prawie cały czarny z prawie czerwonymi kawałkami wygląda tak:
Przepraszam za wygniecioną kanwę, ale nie dysponuję obecnie żelazkiem, więc wygląda, jak wygląda.
Tempo chyba nawet niezłe, sprzyjają mu samotne wieczory, nie sprzyja Lem zaplanowany na nie właśnie :)
Kolejna fotka będzie już prezentowała kiciusia w ramce.
Po prostu skończony:
Nie dość, że skończony, to wygotowany, uprany, wyprasowany:
Nie wyszedł tak źle :)
Oczywiście, gdybym w końcu nauczyła się robić zdjęcia choćby prosto i oświetlone, nie byłoby głupio, ale może po kolei.
Nici i kanwa na "Dziewczynkę w kapeluszu" gotowe. Pojadą ze mną w wojaże, jak również kanwa plastikowa i trochę nici w kolorach wybitnie świątecznych. Oraz może na reniferka, jeśli dobiorę nici.
Ostatnio nie mam czasu nie tylko na zajmowanie się haftami, co nawet na zrobienie zdjęć. Dlatego też masowa prezentacja tego, co jest w trakcie, co w planach, a co zostaje odłożone, czekała parę dni.
Ale po kolei.
Skarpetki nawet jakoś idą - są maleństwami, więc robi się je raz-dwa.
Te zrobione do tej pory prezentują się tak:
Dzisiaj lub jutro może skończona zostanie ta:
Dziś kończyć też będę kota. Kot nie podoba mi się wcale, a wcale, cieniowany koszmarnie, na dodatek na tym materiale wyszywa się go coraz gorzej. Coś mi się wydaje, że skończę tego i zrobię następnego. Bo mam tyle czasu przecież :> Kiciuś z paroma białymi plamami i bez backstitchy tak wygląda tak:
Do odstawki na razie odchodzi Venus. Wzór pożyczony, nici jednej do skończenia pośladków i pleców nigdzie nie ma, zdjęta została z ramy i chwilę poleży zwinięta.
A teraz o planach, tych maleńkich i większych.
"Kram z robótkami" został kupiony ze względu na reniferki
Na pierwszy rzut pójdzie taki oto wybrany przez R.
Tata już kwiczy z radości na myśl o tym, że
"Dama z łasiczką" wisieć będzie w gabinecie, a mama z racji tej, że "Dziewczynka w kapeluszu" ozdobi jedną ze ścian salonu
I na dzisiaj chyba tyle wystarczy :)
Kryj się, kto może, łosie atakują!
Łoś po wypełnieniu kolorkami wygląda tak:
Kiedy się doda backstitche (nieszczęsne rameczki), chyba jest z nim nieco lepiej:
Jakby go łaskawie oświetlić (trzy ważne przyciski na aparacie to o dwa za dużo), to prezentuje się tak:
I prezentacja tego, jakie to maleństwo (a co za tym idzie - dłubanina okrutna):
Fotka będzie co najmniej jeszcze jedna - jak nie dość, że będzie ukończony, to jeszcze wykończony (ale to grupowo skarpetowo realizowane będzie), wszak ozdobą ma być, a nie kawałkiem plastiku w niciach :)
Pierwsza z cyklu prezentowych miniskarpetek (do potraktowania jako minibombka lub ozdoba świąteczna), haftowanych na kanwie plastikowej. Może się wyrobię z większą ilością do Mikołajek, kiedy to będą ofiarowywane.
Wyszywa się inaczej niż na aidzie - plastik lekko giętki, ale krzyżyki się nie przesuwają. Drobnica nieziemska, pomyłki się zdarzają, ale mimo wszystko tworzy się je przyjemnie.
Strona pierwsza zamierzonych wzorków:
Po pierwszym etapie (spędzonym głównie na: "cholera, znowu liczenie, liczenie, liczenie"):
Porównanie postępów ze wzorkiem (widać jedną różnicę, potem poprawioną):
Tak wygląda aktualnie:
Jak widać, troszkę do zrobienia jeszcze jest (ale już maleńko - potem jeszcze wykończenie). Reszta robótek z braku czasu leży i kwiczy (obraz duży, obraz mały, obraz duży, kilka nie zaczętych, acz przygotowanych lub przemyślanych).
Pandka jest prezentem dla małej Hanki. Hanka chciałaby dowolne cokolwiek, co oznacza, że każdy napotkany wzór jest piękny, wspaniały, i ona go chce. W końcu padło na coś maleńkiego, co wykonać można szybciutko.
Początki, jak zwykle, wyglądają jak nic:
Potem zaczyna się wyłaniać kawałek wzoru:
Zostały tylko do wypełnienia brzuch, mordka, uszyska oraz kontury (tzw. backstitche). Gotowa praca wygląda tak:
Teraz tylko wyprać (i ugotować - na szczęście materiały spokojnie to wytrzymują):
wyprasować:
popatrzeć, jak wygląda taka śliczna:
i zapakować w rameczkę:
Teraz tylko poinformować Hankę i pożegnać się z kolejną robótką :)
