Love-hate relationship, czyli o parkowaniu i mozaice będzie

Mam takie mieszane uczucia w dwóch kwestiach. Bardzo mieszane.

Zacznę od mozaiki.
Oglądałam, prawie zamawiałam, oglądałam, nie zamawiałam, robiłam koraliki, które nie podeszły mi w ogóle i które odsprzedałam, bo ja bym zrobiła tylko z poczucia obowiązku, a tak to może komuś trochę frajdy przyniosą. Tym bardziej nie kupowałam mozaiki. Tym bardziej oglądałam, co też babki na fejsuniu robią. Tym bardziej nie kupowałam, bo to plastik i puzzle i W OGÓLE!

No, to kupiłam :P Po promocji, a jakże ;)

Aktualnie czekam na przesyłkę.

Druga sprawa - parkowanie.

Zatkałam tamtą dziurę i miało iść z górki. Nawet chwilę poszło, aczkolwiek zaraz się znudziłam i machnęłam trochę róży, gdyż na nią też przyszedł czas.

Niby szło, ale jednak nie. Tutaj zdjęcie -jak podpiąć nitki, kiedy chce się porobić trochę czarnej plamy. No taka byłam zapatrzona w parkowanie, że zaraz je porzuciłam :>

Tutaj trochę lepiej widać 'urobek' jednego dnia, godziny-dwóch znaczy się, tylko przykryty nićmi. Nie wiem, dlaczego nie zrobiłam lepszego zdjęcia.

I jak widać - da się żyć bez nawleczonych igieł. Gdyż - po latach wyszywania - w końcu wiem, czego nie znoszę w nawlekaniu. Wcale nie nawlekania, a całego tego ustrojstwa z rozpoczęciem nici: znaleźć, odwiązać, obciąć, wyciągnąć, nawlec, wbić, można dalej robić. Błe. Otóż samo nawlekanie, kiedy nitka już jest, nie jest kłopotliwe w ogóle i zwracam honor i obiecuję poprawę i już nie będę tak kłamać, bo nie ma sensu :)

Wczoraj miałam wolne popołudnie, kiedy to już wróciłam z zakupów. I nie chciałam tak nie parkować, skoro mam spokój i wszystko, to przełożyłam znowu na krosno zegary. I pierwsze 50 krzyżyków robiłam 40 minut. I kolejne też. I następne. I szlag mnie trafiał, bo w jednym miejscu zaparkowałam źle nitkę i wyciągałam wszystkie bobinki, żeby spróbować dopasować i przez moment wydawało mi się, że ta nitka jest wzięta nie wiem skąd, ale nie z tego haftu, bo nie pasowała do niczego. I kilka razy się zastanawiałam: WTF i WTF? Gdzie ja jestem? Co ja robię? Dlaczego nie idę, jak człowiek, kolorami, plamami, CZYMKOLWIEK, tylko się męczę, a i to nieortodoksyjnie (o tym za moment), w imię CZEGO? Szło mi strasznie, strasznie, strasznie wolno. Ale tak wolno, że stwierdziłam, że tylko ten rząd i zmieniam na różę, niech będę choć trochę produktywna. No dobra, jeszcze film leci, to chwilę porobię. Pranie powieszę - o, mąż zaczął, to tylko chwila. To jeszcze jeden rząd. I nagle tak się porobiło, że zrobiłam ich 8 ;)

Aha, do mocowania nitek gdziekolwiek najlepiej się nadają zwykłe klamerki. Zwłaszcza, że mam takie ładne i w ogóle ;)

Normalnie, podczas haftu, to te nitki nie są tak ładnie ułożone, bo to bez sensu, są wrzucone na lewą stronę, tutaj upozowano je, żeby wyglądały schludniej ;)

 

I zbliżenie na sam kawałek zrobiony metodą parkowania.

 

I jak już widać, po kilku krzyżyczkach po prawej, nie stosuję metody ortodoksyjnie, mam pewne przemyślenia na jej temat i chyba samo chodzenie długimi rzędami to nadal nie będzie to. Bo w tych akurat rzędach miałam tak, że na 40-50 krzyżyków po lewej stronie były tam elementy 'wykończeniowe' czarnych wzorków, czyli różne ciemności, potem szachownica z 2-3 kolorów i kolejna szachownica z innych 2-3 kolorów, potem znowu ciemności. I wyszło tak, że jechałam półkrzyżykami i potem wracałam, trochę miszmaszu i kolejne półkrzyżyki i wracanie. Krzyżyki do półkrzyżyków od razu robiłam, bo kiedy miałam np. 10 półkrzyżyków w trzech kolorach, które są do siebie bardzo zbliżone, to nie ma mowy, żebym się nie pomyliła, wszystko mi się merdało. Robię więc krzyżyki w ramach jednego rzędu, ale nie jeden po drugim, no tak wyszło. Mam jeszcze pomysł na sposób chodzenia po pracy, ale to muszę a) rozrysować, b) rozpracować. I to od nowego kawałka, bo tak od środka to może nie wyjść. Będzie więc relacja kolejna, na pewno.